Camino de Santiago

Deze week zijn we met de klas een paar dagen naar Noord Spanje gegaan, dichtbij de Pyreneen. Voor degenen die niet katholiek zijn; de Camino de Saniago is een wandeling vanuit je eigen huis (van oorsprong) naar Santiago de Compostela, een bedevaartsplaats links bovenin Spanje. Mensen die deze wandeling lopen zijn dus pelgrims en wij waren dat afgelopen week ook een beetje. Een meisje uit mijn klas had ons allemaal een Shell-schelp gegeven, HET symbool van de Camino de Santiago. Camino betekent trouwens tocht,route.
Vroeger hadden de pelgrims het echt zwaar en liepen ze een half jaar alleen door de bergen, met een schelp om de nek en een stok in de hand, geteisterd door allerlei gevaarlijke dieren en rovers, maar wij gingen gewoon met de bus.
De bus bracht ons steeds naar de top van de berg, waarvandaan wij dan naar beneden liepen over bergpaadjes, dit klinkt heel makkelijk, maar toch kun je daar ook behoorlijke spierpijn van krijgen!
De tocht begon in het bergdorpje Roncesvalles, een piepklein plaatsje, waar maar 10 huizen staan en een kerk. In die kerk werden wij, de pelgrims, ingezegend voor onze barre tocht naar Santiago, waarna we naar het restaurant gingen om lekker te eten en wijn te drinken, haha.
We sliepen ´s avonds niet in een pelgrims-herberg, maar in een hotel, en de volgende dag gingen we pas echt wandelen. We hebben die dag 15 kilometer gelopen, was best ver, maar gelukkig regende het niet veel (in dat gebied regent het behoorlijk en is het ook koud). We zijn in het plaatsje Puerta la Reina nog langs een familie gegaan die hun leven hebben opgeofferd voor pelgrims, ze waren vroeger heel rijk en zakelijk, na het lopen van de Camino waren ze tot inkeer gekomen en besloten ze al hun bezittingen af te staan om in de bergen in een oud huisje te gaan wonen. Het huis hebben ze helemaal opgeknapt, het kerkje daarbij ook, en nu geven ze gratis onderdak aan iedereen die daarlangs komt gelopen. Ze wassen hun voeten, koken voor ze en geven ze eten mee voor onderweg. Dit was voor ons een voorbeeld van het ultieme gastvrijheids-idee, om mee te nemen in onze toekomst in de gastvrijheids-sector (hotels, restaurants, etc.). Was heel interessant.
De tweede nacht sliepen we in een jeugdherberg en daar kregen we ook te eten. We kwamen een paar uur later aan dan gepland, en dus waren de broodjes die ze al klaar hadden gelegd op ons bord, helemaal uitgedroogd, het voorgerecht was spagetti carbonara, wel te eten, maar niet echt lekker, daarna hamburgers met patat en sla. Alles was onsmakelijk, oud, vies en er zaten ondefinieerbare vreemde stukken in de hamburger van mijn buurmeisje, die ik gelukkig(!!!)niet genomen had.
´s Avonds zijn we nog met een paar mensen naar de plaatselijke kroeg gegaan, was heel leuk. Volgende dag heel vroeg op om vervolgens als een stel zombies door de bergen gelopen; in de regen, moe, geen zin meer en ook nog berg op! Regenjas aan, regenjas aan, regenjas uit, trui extra aan, trui weer uit, heel vervelend. Gelukkig stond daar uiteindelijk weer onze bus en gingen we lekker lunchen in een leuk plaatsje en een luxe kasteel-hotel bekijken. Daarna gingen we weer naar Barcelona terug.
Ondertussen waren mama en Yvonne daar al een dag eerder aangekomen, dus die hadden de stad al zelf verkend. Ik heb met hen nog allerlei leuke dingen gedaan, lekker gegeten, alles laten zien, etc. Was heel gezellig. Nu zijn ze vanmorgen net weer weggegaan, en zit ik op school, moet heel veel doen opeens. We hebben verschillende werkgroepjes waarmee we deze week heel veel af moeten krijgen. De eerste weken hier waren lekker vakantie, maar ik geloof dat het echte leven nu ongeveer begint, helaas!!